தமிழ் இலக்கிய மரபில் கலகக் குரல்கள்
தமிழ் நாடு விருதுநகர் செந்திக்குமார நாடார் கலைக்கல்லூரியில் நடந்த பன்னாட்டு கருத்தரங்கில்
தமிழ் இலக்கிய மரபில் கலகக் குரல்கள் என்ற தலைப்பில் வாசிக்கப்பட்ட குரு அரவிந்தனின் கட்டுரை:
'மொழியை அளவு கோலாக வைத்துப் பார்த்தால், இந்தக் கலகக்குரல்களால் புகுந்த மண்ணில் என்ன நடக்கிறது என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். கனடா தமிழ் பெற்றோர்கள் சிலரால் கனடாவில் இரண்டு புதிய இனங்கள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் யதார்த்தத்தை வெகுவிரைவில் எல்லோரும் புரிந்து கொள்வார்கள். சில தலைமுறைகளின்பின்,வேற்று மொழி பேசும் இரண்டு பெரிய இனங்களை இவர்களே உருவாக்கி விட்டிருப்பதை உணர்வார்கள்...!'
தமிழ் இலக்கிய மரபில் கலகக் குரல்கள்
மொழி சார்ந்த கலகக்குரல்
குரு அரவிந்தன் - கனடா
தமிழ் இலக்கிய உலகில் கலகக் குரல்கள் என்ற தலைப்பைப் பார்த்தபோது கடந்த காலத்தில் நடந்த பல விடயங்கள் நினைவுக்கு வந்தன. மரபை மீறல் அல்லது முரண்பாடுகள் மீது எழுந்த குரல்கள் என்றே இவற்றை எடுத்துக் கொள்ளத் தோன்றியது. எனது தாயகமான இலங்கையில் வேற்றுமொழி மீது ஏற்பட்ட முரண்பாடுகள் காரணமாக எமது இனம் பாதிக்கப்பட்டது. அங்கும் கலகக்குரல்கள் எம்மொழியைச் சிதைக்க நினைத்தன. எல்லோரும் ஒரே மொழியைப் பேசியிருந்தால் மொழி மீதான கலகக்குரல்கள் கேட்காமல் போயிருக்கலாம். தமிழர் சிறுபாண்மையாக இருந்ததால் எங்கள் குரல் வெளியே கேட்காமலே போய்விட்டது. தமிழ் என்ற மொழியைப் பேசியதால்தான் தமிழன் என்ற இனம் தோன்றியது.
இந்த நிலைப்பாட்டில் இருந்து மாறுபட்ட புலம் பெயர்ந்த மண்ணில் தற்போது வேறுபட்ட கலகக் குரல்கள் கேட்க ஆரம்பித்திருக்கின்றன. மனித மனம் எப்போதும் தன்னை உயர்த்திக் கொள்ளவோ அல்லது காப்பாற்றிக் கொள்ளவோ போராடிக் கொண்டு இருக்கவே விரும்புகின்றது. புலம் பெயர்ந்த சூழல், மாறுபட்ட கலாச்சாரம், புரியாத மொழிகள் எல்லாவற்றையும் எதிர் கொள்ள வேண்டிய சூழ்நிலை இந்த மண்ணில் நிறையவே இருக்கின்றது. சூழ்நிலையால் எழுந்த முரண்பாடுகள்தான் மாற்றங்களுக்கு வித்திடுகின்றன என்பதில் சந்தேகமில்லை. கலகக் குரல்களால் தாய் மண்ணில் எங்களுக்கு என்ன நடந்ததோ அதே சூழ்நிலை புலம் பெயர்ந்த மண்ணிலும் தற்போது உருவாக்கப்பட்டு வருகின்றது.
முதலில் தாய் மண்ணைப் பற்றிச் சுருக்கமாகக் குறிப்பிடலாம் என நினைக்கின்றேன். பல்லாயிரம் வருடங்களுக்கு முன் ஏற்பட்ட பூகம்பத்தால் தென்னிந்தியாவில் இருந்து இலங்கைத் தீவு புவியியல் ரீதியாகப் பிரிக்கப்பட்டது. தொடர்ந்து சங்க இலக்கியங்களில் குறிப்பிட்டது போல, அவ்வப்போது ஏற்பட்ட சுனாமி என்று சொல்லப்படுகின்ற பேரலைகளால் இலங்கைத்தீவு தனிமைப்படுத்தப்பட்டது. பிரிக்கப்பட்ட இலங்கைத் தீவில் வாழ்ந்தவர்கள் தமிழ் மொழியையே பேசினார்கள். அவர்கள்தான் வடக்குக் கிழக்கு மாகாணங்களில் தற்போது பரம்பரையாக வாழும் இலங்கைத் தமிழர்கள். இலங்கைத் தீவு முழுவதும் இவர்களே வாழ்ந்தார்கள் என்பதற்கு சரித்திர ஆதாரங்கள் இருக்கின்றன. குறிப்பாக இலங்கைத் தீவில் இருக்கும் பஞ்ச ஈஸ்வரங்கள் இதற்கு நல்ல எடுத்துக் காட்டாகும். மிகப் பழமைவாந்த இந்த ஆலயங்கள் இலங்கைத் தீவின் நாலாபக்கமும் இருக்கின்றன. இத்தீவில் வாழ்ந்த தமிழர்களை இலக்கியங்களில் ஈழத்தமிழர் என்றும் குறிப்பிடுவர்.
இலங்தைத் தீவில் 1983 ஆம் ஆண்டு நடந்த இனப்படுகொலையைத் தொடர்ந்து, ஏற்பட்ட போர் காரணமாக அங்கு தொடர்ந்தும் வாழமுடியாத சூழ்நிலை தமிழர்களுக்கு ஏற்பட்டது. இதனால் சிறுபாண்மை இனத்தவரான ஈழத்தமிழர்கள் பலர் தாங்கள் காலாகாலமாய் பாரம்பரியமாக வாழ்ந்த சொந்த மண்ணை விட்டு வெளியேற வேண்டி வந்தது. அப்படி வெளியேறிய பலர் பல நாடுகளிலும் தஞ்சம் புகுந்தனர். அவர்களில் பெரும் பகுதியான தமிழர்களுக்குக் கனடா நாடு தஞ்சம் கொடுத்திருந்தது. பல்கலாச்சார நாடான கனடாவில் பல்வேறு இனங்களுடன் ஒன்றாக வாழவேண்டிய சூழல் புலம்பெயர்ந்த தமிழர்களுக்கு ஏற்பட்டது. கனடாவில் ஈழத்தமிழர்களுக்கு அடுத்ததாக தமிழகத் தமிழர்கள், மலேசியா, சிங்கப்பூர், தென்னாபிரிக்கா, மொறிஸஸ் போன்ற நாடுகளில் இருந்து வந்த தமிழர்களும் எண்ணிக்கையில் குறைவாக இருக்கின்றார்கள்.
புலம் பெயர்ந்து வந்த கனடா தமிழர்களின் வரலாறு 1970 களின் பிற்பகுதியில் ஆரம்பமாகி, இந்த மண்ணில் சுமார் 40 வருடங்களாக இருக்கின்றது. புலம்பெயர்ந்த தமிழர்கள் ஏனைய துறைகளில் காட்டும் ஆர்வத்தைத் தங்கள் தாய் மொழியாம் தமிழ் மொழிமீது ஆரம்ப காலங்களில் காட்டவில்லை என்பதே எனது சொந்தக் கருத்தாகும். பல சான்றோர்கள் பலவிதமான முயற்சிகள் செய்தும், இன்றும் அந்தக் குறை சரிவர நிவர்த்தி செய்யப்படவில்லை. மொழி அழிந்தால் நம் இனம் அழிந்து விடும் என்ற உண்மை பலருக்கு இதுவரை புரியவில்லை. விரல்விட்டு எண்ணக் கூடிய ஒரு சிலரைத் தவிர, புலம்பெயர்ந்த இந்த மண்ணில் ஏனையோருக்குத் தாய் மொழியின் அவசியம் புரியாததால், அதில் அதிக ஆர்வம் காட்டவில்லை. முதற் தலைமுறையினரின் அலட்சியத்தால், ஒரு கட்டத்தில் தாய் மொழியாம் தமிழ் மொழியைக் கற்பதில் அடுத்த தலைமுறையினருக்கும் ஆர்வம் இல்லாமல் போய்விட்டது.
இதில் தமிழ் சமூகத்திற்கு மட்டுமல்ல, தமிழ் பெற்றோர், தமிழ்ஆசிரியர், தமிழ் பிள்ளைகளுக்கும் இந்தப் பின்னடைவில் முக்கிய பங்குண்டு. ஊரிலே தமிழ் சூழலில் வளர்ந்ததால் எங்களுக்குத் தமிழ் மொழி கற்பதில் எந்தக் குறையும் இருக்கவில்லை. தமிழ் மொழி தானாகவே வளர்ந்தது. ஆனால் புலம் பெயர்ந்த மண்ணில் தமிழ் மொழி தானாக வளரப் போவதில்லை என்பதையும் நாம் அறிவோம். ஆனாலும் கடந்த 40 வருடங்களாக இந்த மண்ணில் தமிழ் மொழி நிலைத்து நிற்க வேண்டும் என்பதில் தன்னார்வத் தொண்டர்களாகவும், நிதி உதவி வழங்கியதன் மூலம் மிகவும் ஆர்வத்தோடு பாடுபட்டவர்களையும், தமிழ் இலக்கிய நிகழ்வுகளை தங்கள் ஊடகங்களில் பதிவு செய்து ஆக்கமும் ஊக்கமும் தந்தவர்களையும் நாம் கட்டாயம் பாராட்டியே தீரவேண்டும். இன்றும் இதுவரை கனடாவில் தமிழ் நிலைத்து நிற்பதற்கு இவர்களின் பங்கு மிகவும் முக்கியமானது என்பதையும் வருங்காலத் தலைமுறையினர் நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
தமிழ் தானாகவே வளரும் என்று வெறும் வார்த்தைகளைச் சொல்லித் தட்டிக் கழிப்பவர்களுக்கு வித்தியாசமான மேலை நாட்டுக் கலாச்சார சூழலில் நாம் வாழ்வது புரியவில்லை என்றே கருதவேண்டும்.
தமிழகத்தில் இருந்து வேலை தேடிச் சென்று கயானா நாட்டில் வாழும் பல தமிழர்களின் தலைமுறையினர் தமிழை மறந்து போனதற்குக் காரணம் என்னவென்று நாம் அறிவோம். அவர்கள் மொழியை மறந்தாலும் தங்கள் சமயத்தை மறக்கவில்லை. கண்ணன் என்ற பெயரைக் கனன் என்றும், இராமபிரான் என்ற பெயரை ராம்பரண் என்று அங்கே அழைக்கிறார்கள். அதே நிலை புலம் பெயர்ந்த கனடா தமிழர்களுக்கும் ஏற்பட்டு விடக்கூடாது என்பதும் அதுவே எமக்கு எப்பொழுதும் ஒரு படிப்பினையாகவும் இருக்கும் என்பதையும் நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். கனடவில் வாழப்போகும் அடுத்த தலைமுறைக்கு இதைப்பற்றித் தெரியப் படுத்த வேண்டும் என்பதாலும், கடந்த 40 வருட காலத்தில் தமிழ் மொழி எப்படி இந்த மண்ணில் தக்க வைக்கப்பட்டது என்பது பற்றியும் ஆவணப்படுத்த வேண்டும் என்ற நோக்கத்தோடும் இச் சந்தர்ப்பத்தில் கனடாவில் தமிழ் மொழி வளர்ச்சி பற்றிப் பதிவு செய்ய விரும்புகின்றேன்.
வலுவான மொழிக்கட்டமைப்போடு இயங்கிக் கொண்டிருந்த நாங்கள் கனடா வந்தபோது, தமிழ் மொழி கற்பதற்கான வசதிகளோ, அதற்கான சூழலோ பெரிதாக இருக்க வில்லை. தமிழ் கற்பதில் தங்கள் பிள்ளைகளை ஒருசில பெற்றோரைத் தவிர மற்றவர்கள் ஈடுபடுத்தவில்லை. காரணம் புதிய இடம் என்பதால் தங்கள் இருப்பைத் தக்க வைப்பதிலும், தங்கள் குடும்ப நிதி நிலமையைச் சீர்செய்வதிலும் அதிக கவனம் செலுத்தினார்கள். பிறந்த மண்ணிலே போர் முடிவடைந்தால் திரும்பிச் செல்வதும் அவர்களில் சிலரின் நோக்கமாகவும் இருந்தது. அதுமட்டுமல்ல, அதிக அளவில் அப்போது தமிழர்கள் இல்லாதபடியால், ஆங்கில மொழியே தங்கள் பிள்ளைகளுக்குப் போதுமானது என்ற நோக்கத்தோடு சில பெற்றோர் செயற்பட்டனர். 1980 களின் பிற்பகுதியில் வந்த தமிழ் பிள்ளைகள் தமிழ் கற்பதற்கான போதிய வசதிகள் கனடாவில் இல்லாதபடியால் அவர்களால் தாய்மொழியைச் சரியான முறையில் கற்க முடியவில்லை. தமிழ் மொழியைக் கற்க முடியாமல் போனதால் பண்பாட்டையும் இழக்க வேண்டிய சூழ்நிலை இங்கே உருவாகியது. ஒரு கட்டத்தில் எங்கள் அடையாளங்களையும் இழந்து விடுவோமோ என்ற நியாயமான பயமும் தோன்றியது. இலங்கையில் நடந்த 1983 ஆம் ஆண்டு இனக்கலவரத்தின் பின் திடீரென எதிர்பாரத வகையில் தமிழ் மக்களின் வருகை அதிகரித்தது. ரொறன்ரோவில் வருகை தந்த தமிழர் தொகை அதிகரிக்கவே தாய்மொழியாம் தமிழ் மொழியின் தேவை இந்த மண்ணில் உணரப்பட்டது. புலம் பெயர்ந்து வந்த தமிழ் மக்களில் பெரும் பகுதியினர் ஒன்ராறியோவில் குடியேறினர். சிறு பகுதியினர் மொன்றியல், வான்கூவர், கல்காரி போன்ற இடங்களுக்குச் சென்று குடியேறினர். இன்று தமிழர்கள் அதிகமாக வாழும் நாடுகளில் மூன்றாவது இடத்தில் கனடா இருக்கின்றது.
கனடாவில் தமிழ் மொழியின் தேவையை மனதிற் கொண்டு ஒரு கட்டமைப்பை உருவாக்கினோம். தமிழ் கற்பதில் ஆர்வமுள்ள மாணவர்களுக்காகச் சில தனியார் வகுப்புக்கள் ஆங்காங்கே ஆரம்பிக்கப்பட்டன. ஒன்ராறியோ கல்விச் சபைகளின் உதவியுடன், சர்வதேச மொழித்திட்டத்திற்கு அமைய வாரத்தில் ஒரு நாளாவது தமிழைக் கற்பிக்க வேண்டும் என்ற அனுபவம் மிக்க பெரியவர்களின் விடா முயற்சியால் வாரநாட்களில் பாடசாலை முடிந்தபின்பும், சனி ஞாயிறு காலை நேரங்களிலும் தமிழ் வகுப்புக்கள் இலவசமாக ஆரம்பிக்கப்பட்டன. எல்லா வசதிகள் இருந்தாலும் பிள்ளைகளைப் பெற்றோர் அனுப்புவதில் தயக்கம் காட்டினார்கள். இலவச கல்வியைக்கூட ஏற்பதில் தயக்கம் காட்டினர். நீங்கள் நம்பமாட்டீர்கள், அப்போது வீடு வீடாகச் சென்று, தாய் மொழியின் தேவை பற்றியும், மொழி அழிந்தால் எங்கள் முகவரியும் இல்லாமல் போய்விடும் என்பதையும் பெற்றோருக்கு எடுத்துச் சொல்லிப் பிள்ளைகளைத் தமிழ் வகுப்புகளில் சேர்க்க வேண்டிய நிலையில் நாம் இருந்தோம். ஒரு வகுப்பில் குறைந்தது 25 பிள்ளைகள் இருந்தால்தான் புதிதாக ஒரு வகுப்பை ஆரம்பிக்க முடிந்தது. சில வகுப்புகளில் வயது வித்தியாசம் பார்க்காமல் எல்லோரையும் ஒரு வகுப்பிலே வைத்துக் கற்பிக்க வேண்டிய நிலையும் ஏற்பட்டது. இக்கால கட்டத்தில் கனடாவில் இருந்த தமிழ் தொடர்பு சாதனங்களும் மாணவர்களின் வருகையை அதிகரிக்க எங்களுக்குப் பெரிதும் உதவியாக இருந்தன. ‘எங்கள் பிள்ளைகளுக்கு தமிழ் கற்பதால் என்ன இலாபம் அவர்களுக்கு இந்த மண்ணில் ஆங்கில மொழி அல்லது பிரெஞ்சு மொழி அறிவு இருந்தாலே போதும்’ என்ற கலகக்குரல் புலம் பெயர்ந்த கனடிய மண்ணில் சில பெற்றோரால் அப்போது எழுப்பப்பட்டது.
தமிழனாகப் பிறந்தவர்கள் தமிழ் மொழியைப் பேசமறந்தால் அவர்கள் யார் என்ற கேள்வி புலம் பெயர்ந்த மண்ணில் தற்போது எழுந்திருக்கிறது. அதே போல தமிழ் பேசுபவர்களின் பெற்றோரில் ஒருவர் தமிழனாகப் பிறப்பில் இல்லாவிட்hல் அவர்களின் பிள்ளைகள் யார் என்ற கேள்வியும் முரண்பாடாக எழுப்பப்பட்டது. புலம்பெயர்ந்த மண்ணின் சூழ்நிலையால், ஆங்கிலம் அல்லது பிரெஞ்சு மொழி பொது மொழியாக இருப்பதால், பிறமொழிக்கலப்புத் திருமணங்கள் அடுத்த தமிழ் தலைமுறையினரிடையே நிறையவே நடைபெறுகின்றன. தமிழ் இனத்தில் இருந்து ஒரு ஆணோ அல்லது பெண்ணோ வேற்று இனத்தவரை மணந்தாலும் அவர்களும் அந்த இனத்தவராகவே மாறிவிடுகின்றனர். இதனால் தமிழ் இனத்தின் எதிர்காலம் என்னவாகும்? இதற்கான பதிலை இலகுவில் சொல்லிவிட முடியாது. யதார்த்த நிலையில் இப்படியான கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்வது கடினமாகவே இருக்கின்றது. குறிப்பாக ரொறன்ரோவில் உள்ள தமிழ் பிள்ளைகளுக்கான கணித, பொதுஅறிவுப் போட்டி ஒன்று வருடாவருடம் பழைய மாணவர் சங்கம் ஒன்றினால் நடத்தப்படுகின்றது. இவ்வருடம் பரீட்சையின் போது சுமார் 300 மேற்பட்ட தமிழ் பிள்ளைகளின் பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளும் பரீட்சை எடுக்க ஆர்வமாக இருப்பதாகுவும், பிள்ளைகளுக்குக் கேள்விகளை ஆங்கிலத்தில் மொழி மாற்றம் செய்து தரும்படியும் கேட்டார்கள். உடனே மொன்றியலில் உள்ள தமிழ் பெற்றோரும் தாங்கள் ஒன்றும் சளைத்தவர்கள் அல்ல என்று தங்கள் பிள்ளைகளுக்கும் பிரெஞ்சு மொழியில் மொழிமாற்றம் செய்து தரும்படி வேண்டுகோள் விடுத்தார்கள்.
மதமாற்றம் செய்வது போல சுமார் 500 மேற்பட்ட தமிழ் பிள்ளைகள் குறுகிய காலத்தில் மொழிமாற்றம் செய்யப்பட்டிருப்பது அப்போதுதான் வெளிச்சத்திற்கு வந்தது. மதமாற்றம் செய்யப்பட்டால் உடனே துள்ளிக் குதிக்கும் தமிழ் இனம் இந்த மொழிமாற்றம் நடப்பதைப் பார்த்துக் கண்மூடிக் கொண்டு இருப்பதன் அர்த்தம் ஏனென்று இதுவரை புரியவில்லை. இதுபோன்ற கலகக் குரல்களை ஏற்றுக் கொண்டால் புலம் பெயர்ந்த இந்த மண்ணில் இது தொடர்ந்தும் நடக்கப் போவது நிச்சயம். இத்தகைய கலகக்குரல்களுக்குச் செவிசாய்த்தால், புலம் பெயர்ந்த மண்ணில் தமிழ் இனத்தின் எதிர்காலம் என்னவாகும் என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ளவேண்டும்.
ரொறன்ரோவில் கொஞ்சம் வசதி படைத்த பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளுக்கு ஆங்கில மொழியையே கற்பிக்கிறார்கள். மொன்றியலில் உள்ள தமிழ் பிள்ளைகள் பிரெஞ்சு மொழியை முதல் மொழியாகப் படிக்கிறார்கள். அனேகமான தமிழ் பெற்றோர்கள் வீட்டு மொழியாகத் தமிழைக் கற்பிப்பதுமில்லை, தமிழில் பேசுவதும் இல்லை. கேட்டால் பிள்ளைகளுக்கு நேரமில்லை என்று பெற்றோரே தமிழில் பதில் சொல்கிறார்கள். புலம்பெயர்ந்த மண்ணில் தாய் மொழியைவிட, தமிழ் சமூகத்தின் முன்னேற்றத்தைவிட தனது குடும்ப எதிர்காலம், தனது குடும்ப வேலைவாய்ப்பு போன்றவற்றை முக்கியமாகக் கருதியதால் தமிழ்மொழியை சில பெற்றோர்கள் முற்றாகவே கைவிட்டு விட்டார்கள். அடுத்த தலைமுறையைச் சேர்ந்த இவர்கள் யாராக இருக்கப் போகிறார்கள்? மொழியை அளவு கோலாக வைத்துப் பார்த்தால், இந்தக் கலகக்குரல்களால் புகுந்த மண்ணில் என்ன நடக்கிறது என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். கனடா தமிழ் பெற்றோர்கள் சிலரால் கனடாவில் இரண்டு புதிய இனங்கள் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் யதார்த்தத்தை வெகுவிரைவில் எல்லோரும் புரிந்து கொள்வார்கள். இன்று எண்ணிக்கையில் குறைவாக இருந்தாலும் சில தலைமுறைகளின்பின், கவனத்தில் கொள்ளப்பட வேண்டிய, மொழி மாற்றம் செய்யப்பட்ட வேற்று மொழி பேசும் இரண்டு பெரிய இனங்களாக இவர்கள் மாறிவிடலாம்.
கனடாவில் உள்ள அனேகமான தொடர்பு சாதனங்கள் தமிழ் மொழியின் தேவை கருதித் தொடக்க காலங்களில் சிறுவர்களுக்கான தமிழ் ஆக்கங்களைச் சிறுவர் பகுதி மூலம் முன்னெடுத்துச் சென்றன. ஈழத்தில் நடந்த விடுதலைப் போராட்டத்தின் நோக்கமும் இதற்கு வலுச்சேர்ப்தாக இருந்தது. தமிழ் இனத்திற்குச் சொந்தமாக ஒரு நாடு இல்லாததால், புலம் பெயர்ந்த மண்ணில் தமிழ் மொழியை வளர்ப்பதற்குத் தேவையான ஆதரவு அப்போது இருந்த தமிழ் விடுதலை இயக்கங்களின் மூலம் கிடைத்தன. எந்த மொழியை அழிக்கிறார்கள் என்று தமிழ் மக்கள் புலம் பெயர்ந்தோமோ அந்த மொழி இந்த மண்ணில் அழிந்து போவதற்குத் தமிழ் பெற்றோர்கள் காரணமாக இருக்கக்கூடாது என்பதைப் பெற்றோருக்கு மிகவும் தெளிவாக மேடைகளிலும், தொடர்பு சாதனங்கள் மூலம் எடுத்துச் சொன்னோம். தமிழர்கள் செம்மொழியான தங்கள் தாய் மொழியின் தொன்மையையும், மொழிச்சிறப்பையும், பண்பாட்டையும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதையே ஒவ்வொரு மேடையிலும், ஒன்று கூடலிலும் மீண்டும் மீண்டும் எடுத்துச் சொன்னோம். ஒன்ராறியோ அரசின் ஆதரவுடன் பெற்றோர் ஆசிரியர் மாணவர்களின் உதவியுடன் பல பகுதிகளிலும் தமிழ் வகுப்புக்கள் மெல்ல மெல்ல விரிவடைந்தன. சுமார் 40,000 பிள்ளைகள்வரை தொடக்கத்தில் தமிழ் மொழியைக் கற்றார்கள். நன்றாக எழுத, வாசிக்க, பேசத் தெரிந்த தமிழ் பிள்ளைகளில் சுமார் 4000 பிள்ளைகள் வரை தமிழ் மொழிப் பரீட்சைக்கு விண்ணப்பித்திருந்தனர்.
தாயகத்தில் நடந்த எதிர்பாராத நிகழ்வின் காரணமாக 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதத்தின் பின் தமிழ் கல்வி கற்கும் பிள்ளைகளின் வருகையில் திடீரெனப் பெரும் வீழ்ச்சி ஏற்பட்டது. தோல்வி மனப்பாண்மையை வேண்டுமென்றே சில கலகக்குரல்களால் தமிழர்களிடையே புகுத்தப்பட்டதால், புகுந்த மண்ணில் தமிழ் மொழி வளர்ச்சியில் திடீரெனப் பின்னடைவு ஏற்பட்டது. அப்போதுதான் மொழி அழிந்தால் இந்த இனமே அழிந்து விடும் என்ற பயம் தமிழர்களாகிய எங்களுக்கு ஏற்பட்டது. ஒன்ராறியோ தமிழ் ஆசிரியர் சங்கத்தின் தலைவராக 2012 ஆண்டு நான் பொறுப்பேற்ற போது பெற்றோர், ஆசிரியர்களுடன் ஒன்று சேர்ந்து மீண்டும் கட்டி எழுப்பினோம். இரவு பகலாகத் தமிழ் ஆர்வலர்கள் ஒன்றுபட்டு உழைத்ததன் பலன் கிடைத்தது. தமிழ் பிள்ளைகளின் வருகை மீண்டும் அதிகரித்ததால் சுமார் 3000 பிள்ளைகள் வரை தமிழ் மொழிப் பரீட்சைக்கு அப்போது விண்ணப்பித்திருந்தார்கள். இன்றும் ஒன்ராறியோ தமிழ் ஆசிரியர் சங்கத்தினர் தமிழ் கல்வி அறிவை ஊட்டுவதோடு, தன்னார்வத் தொண்டர்களாக இணைந்து மாணவர்களுக்கான தமிழ் மொழிப் பரீட்சை வைப்பதால், இந்த மண்ணில் தமிழ் மொழி அழிந்து போகாமல் நிலைத்து நிற்பதற்குப் பெரிதும் உதவியாக இருக்கின்றனர். தமிழ் மக்கள் வாழும் மூன்றாவது பெரிய நாடான கனடாவில் தொடர்ந்தும் வார இறுதிநாட்களில் பெரிய அளவில் தமிழ் நிகழ்ச்சிகள் நடந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. தை மாதத்தை கனடிய அரசு தமிழர் கலாச்சார பண்பாட்டு மதமாக அறிவித்திருக்கின்றது. தமிழர் புலம் பெயர்ந்த நாடுகளோடு ஒப்பிடும் போது ஒன்ராறியோ தமிழ் ஆசிரியர் சங்கம்தான் அதிக ஆசிரியர்களையும், மாணவர்களையும் கொண்ட மிகப்பெரிய சங்கமாக, சிறந்ததொரு நோக்கத்தோடு பணியாற்றும் சங்கமாக இன்று இருக்கின்றது. தமிழ் என்ற மொழி உணர்வோடு, தமிழ் மொழியை வளர்ப்பதில் தன்னார்வத் தொண்டர்களின் உதவியோடு இயங்கும் இச்சங்கத்தின் முன்னாள் தலைவராகவும், தற்போதைய காப்பாளராகவும் இருப்பதில் எனக்கும் பெருமை உண்டு. வீழ்ந்தாலும் எழுவோம், தமிழ் வளர்ப்போம்! வாழ்க தமிழ் மொழி, வாழிய வாழியவே!
உசாத்துணை:
பதிவுகள்: இணையத்தளம்
பண்டைத் தமிழர் பண்பாடு – பேராசிரியர் இ.பாலசுந்தரம்
கனடா தமிழர் வரலாறு - குரு அரவிந்தன்
இடப்பெயர் ஆய்வு – பேராசிரியர் இ. பாலசுந்தரம்
இலங்கைத் தமிழர் வரலாற்று மூலங்கள் - கலாநிதி முருகர் குணசிங்கம்
கனடாவில் இலங்கைத் தமிழரின் வாழ்வும் வரலாறும் - பேராசிரியர் இ.பாலசுந்தரம்
